Tο δάσος αποτελεί πηγή πρασίνου για τους επισκέπτες του αλλά και πηγή έμπνευσης για τους καλλιτέχνες,…
https://twitter.com/share» class=»twitter-share-button» data-url=»http://kyameftopedioareos.blogspot.com» data-via=»Archpolmar»>Tweet
!function(d,s,id){var js,fjs=d.getElementsByTagName(s)[0];if(!d.getElementById(id)){js=d.createElement(s);js.id=id;js.src=»//platform.twitter.com/widgets.js»;fjs.parentNode.insertBefore(js,fjs);}}(document,»script»,»twitter-wjs»);
Η ΠΡΟΣΒΟΛΗ της ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ
Περιβαλλοντική ζημία που μπορεί να προέρχεται από Προσβολή δικαιώματος χρήσης του Περιβάλλοντος.
Μπορεί να προέρχεται και από Προσβολή της υγείας.
Τούτο συνίσταται σε:
α) Στέρηση δυνατότητας παραμονής.
β) » » κυκλοφορίας.
γ) » » ψυχαγωγίας.
δ) » » αερισμού.
ε) » » φωτισμού
Όλα αυτά μπορούν να συμβούν λοιπόν λόγω του περιορισμού των οφελειών.
Το άρθρο 29 του Ν.1650/1989 περι προστασίας και πρόληψης περιβάλλοντος προβλέπει ρητώς την υποχρέωση αποζημίωσης του ρυπαίνοντος και του υποβαθμίζοντος.
Οι ρυπαίνοντες Φυσικά – Νομικά πρόσωπα που προκάλεσαν περιβαλλοντική ζημία απαλλάσονται Μόνο αν αποδείξουν ότι η προξενηθείσα ζημία οφείλεται σε ανωτέρα βία ή ότι προήλθε από υπαίτια ενέργεια τρίτου που ενήργησε δολίως.
Ο νόμος εξομοιώνει τόν θυγόμενο περιβαλλοντικά πολίτη με το άρθρο 6 του Ν.2251/1994 περί προστασίας καταναλωτών, με το οποίο άρθρο θεσπίζεται γνήσια αντικειμενική ευθύνη του παραγωγού ελαττωματικών προιόντων.
Σε περίπτωση περιβαλλοντικής ζημίας πρέπει να αποδειχθεί ότι η ασφάλεια του προιόντος στό επίπεδο της παραγωγής ή της χρήσης σχετίζεται με τίς επιπτώσεις του εν λόγω προιόντος στό περιβάλλον.
Σύμφωνα με το Ευρωπαικό Δίκαιο η ευθύνη «από διακινδύνευση» εφαρμόζεται σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος σύμφωνα με τήν αρχή «Ο Ρυπαίνων Πληρώνει». Η οποία αρχή συμπεριελήφθηκε στην Πράσινη Βίβλο του 2000 και στό άρθρο 174 της ΣυνΘΕΚ, όπως αυτή τροποποιήθηκε με την Συνθήκη του Αμστερνταμ.
Σύμφωνα με την αρχή επιδιώκεται η θέσπιση εξατομικευμένης ευθύνης γιά αποζημίωση εις βάρος του υπευθύνου προσώπου διά την συγκεκριμένη δραστηριότητα που ενέχει κινδύνους περιβαλλοντικής ζημίας.
.
Υπεύθυνος της συγκεκριμένης ζημίας θεωρείται ο φορέας εκμετάλευσης της άνω δραστηριότητας, ο οποίος αποτελεί – συνιστά και τόν «εν τοις πράγμασι» ρυπαίνοντα.
Επειδή υπάρχει και παράλληλη πρόκληση ζημίας στήν βιοποικιλότητα προτείνεται και η αντικειμενική ευθύνη του βλάπτοντος – ρυπαίνοντος.
Όλα τα ανωτέρω σύμφωνα με το πόνημα του
κ.ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ, Δρ. ΕΜΠ, Λέκτορα/407 ΕΜΠ, Δικηγόρου
Ολιστική προσέγγιση του Δικαίου με άξονα την προστασία του περιβάλλοντος
pol's space "Terribilis est locus iste" 