ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΗ
ΕΚΘΕΣΗ
Εισαγωγικό Σημείωμα
Η ιστορική – αρχιτεκτονική – περιβαλλοντική κληρονομιά στη
χώρα μας, βρίσκεται γενικώς υπό συνεχή διωγμό μετά την στροφή της ελληνικής επιχειρηματικής οικονομίας στην εκμετάλλευση
της αστικής γής και οικοδομής (αντιπαροχής και του “συστήματος μεταφοράς συντελεστή δόμησης”), στροφή που οριστικοποιήθηκε μετά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, με αιχμές έντασης τον Μεσοπόλεμο (καταστροφή του επίσημου κέντρου της Αθήνας από το σύνολο των πολυκατοικιών) την δεκαετία του 50, (καταστροφή της ευρύτερης περιοχής του Δήμου Αθηναίων από την πανάθλια αθηναϊκή (πολυκατοικία) και μετά
το 1968 (καταστροφή των αθηναϊκών προαστίων με την μεταφορά της ανεξέλεγκτης πολυκατοικιοποίησης και σε αυτά ).
Αντιδράσεις υπήρξαν ελάχιστες, ιδίως μέχρι το 1970, όπου
κατεδαφίστηκαν αληθινά καλλιτεχνικά έργα της νεοκλασικής αρχιτεκτονικής μας και είναι θαύμα πώς κάποια διασώθηκαν. Κάποιο κίνημα αντίστασης άρχισε να εμφανίζεται μετά το 1974, χάρις στο οποίο σήμερα η προστασία της αρχιτεκτονικής μας κληρονομιάς έχει γίνει θεσμός και συνείδηση. Σειρά νομοθετημάτων μετά το 1981, βοήθησαν σε
αυτό, μολονότι οι πιέσεις υπήρξαν αρκετές.
Θα πρέπει να σημειωθεί, ότι το σύνολο σχεδόν των προσπαθειών
στην Αθήνα είχε εστιαστεί στην διάσωση κτιρίων και όχι των ελάχιστων ελεύθερων χώρων, έτσι δημόσιοι χώροι, όπως οι
ιστορικές πλατείες και τα άλση των Αθηνών, δεν συντηρούντο, σκόπιμα κατά την γνώμη μας, και κακοποιούντο ασύστολα, «παρ’ όλον τoν πακτωλό χρημάτων από την Ε.Ε». Κατόπιν τούτου έπρεπε να κατασκευαστεί το τότε έκτρωμα της πλατείας Ομονοίας, αργότερα να πέσουν τα πρώτα ΜΠΕΤΑ στον Βοτανικό και να προτείνουν την κατασκευή γκαράζ στο παρκάκι Κύπρου – Πατησίων και της κοπής των δένδρων εν μιά νυκτί, παρουσία εισαγγελέα, για να εξεγερθεί τελικά η Κοινή Γνώμη και στον τομέα των δημοσίων χώρων.
Αιωνόβια άλση,
κατασκευασμένα σε μορφολογικά πρότυπα του νεοκλασικισμού και με στοιχεία των Νεωτέρων χρόνων, έχουμε διάσπαρτα σε όλη την Αθήνα και την Ελλάδα, μόνο που απαξιώνονται, αγνοούνται,
υπόκεινται σε εκμετάλλευση- εμπορευματοποίηση και συνεπώς αλλοιώνονται. Μία τέτοια περίπτωση είναι και το πολύπαθο κεντρικό-δημόσιο-κοινόχρηστο-δασικό-ιστορικό και μνημειακό Πεδίον του Άρεως των Αθηνών του οποίου η ύπαρξη αναφέρεται στο πρώτο ΦΕΚ του 1887.
Ο Μπερνάρ Τσουμί, ο βασικός μελετητής του Μουσείου της
Ακροπόλεως, είχε δηλώσει: «Οταν στέκομαι στον εξώστη του Νέου Μουσείου και
ατενίζω την Ακρόπολη, αναρωτιέμαι αν θα έπρεπε να υπάρχει ένας σαφής διάλογος ανάμεσα στό Νέο κτίριο και τη Ακρόπολη» και ότι τα πάντα, ανέφερε, «στρέφονται γύρω από το θέμα της ορατότητας και της αλληλεπίδρασης, καθότι υπάρχουν χώροι όπου τα γλυπτά έχουν τον κυρίαρχο ρόλο και άλλα που αλληλεπιδρούν με τους επισκέπτες» ( τετράδια πολιτισμού ΥΠΠΟ ).
Σήμερα με την εισηγητική αυτή έκθεση, ως καθημερινοί-θαμώνες, κάτοικοι του κέντρου της Αθήνας, διαβιούντες στην «προέκταση του ανύπαρκτου κήπου της πολυκατοικίας μας», εδώ στό κεντρικό πάρκο μας, αυτό ιδιαίτερως προσπαθούμε να επιτύχουμε, δηλαδή: Να επαναφέρουμε αυτόν τον σαφή διάλογο, που ορθά αναφέρει ο μελετητής του σημαντικού αυτού μουσείου της Ακροπόλεως και να εξασφαλίσουμε τον κυρίαρχο ρόλο των μνημείων και την οπτική αλληλεπίδραση που οφείλουν να έχουν με τους επισκέπτες και το φυσικό περιβάλλον.
Σύμφωνα με την εμπεριστατωμένη
μελέτη ανάλυσης των νομικών αποφάσεων και γνωμοδοτήσεων που καταγράψαμε . www.asda.gr/elxoroi. ( Νομοθεσία Πεδίου του Αρεως ),
τεκμηριώνεται και προκύπτει ότι το Π.Α. είναι ενιαία
– αδιαίρετη, χαρακτηρισμένη δασώδης – δασωτέα – κοινόχρηστη – δημόσια
έκταση, εντός πόλεως, η οποία αρχίζει από την λεωφ. Πατησίων και τελειώνει στους πρόποδες των Τουρκοβουνίων, είναι δε προορισμένη για κοινόχρηστο τόπο αναψυχής, περιπάτου, ελεύθερης πρόσβασης, σημαντικός «res nullius» πνεύμονας πρασίνου, καθώς επίσης και λόγω της παρουσίας των μνημείων νεωτέρας εποχής, δηλαδή μετά το 1830, όπου και πραγματοποιούνται καθ’ εκάστη 25ην Μαρτίου καταθέσεις στεφάνων από επίσημους κρατικούς λειτουργούς και φορείς, είναι επιπλέον και οφείλει να υφίσταται και ως Μνημειακό πάρκο.
Ιστορικό
διαχρονικών τροποποιήσεων και παρεμβάσεων
Με έκταση 476 στρεμμάτων και 800 τετρ.μ. στό Π.Α, ανήκουν χαρακτηρισμένα και η
αποκαλούμενη έκταση του λόφου Φινόπουλου (20 περίπου στρεμμάτων), καθώς και το
πευκοδάσος της σχολής Ευελπίδων.
Με το ΦΕΚ 201/27-7-1887 του Βασιλέως Γεωργίου του Α΄,
εντάσσεται στο σχέδιο πόλεως, το οποίο ρυθμίζει τον χώρο του Π.Α. πάνω στο
αντίστοιχο σχεδιάγραμμα με ερυθρές εστιγμένες γραμμές.
Εκτοτε ο οποιοσδήποτε ισχυρός ταγός και παράγων, μπορούσε από
θέση ισχύος, με μιά απλή διαταγή και μέχρι σήμερα, να εγκαταστήσει κτίσματα – κατασκευές και έργα
στο Π.Α.: π.χ
- Αγνώστου σκοπού υπαίθριο ναό ελλειπτικής μορφής γλυπτό
ή Τέμενος, εκτιμούμενης επιφάνειας 150 τετρ.μ που καθαιρέθηκε το 2008. Κατόπιν ερεύνης μας, δεν βρήκαμε νομιμοποιητικά έγγραφα, παρά μόνον το έτος κατασκευής. δηλ. 1997. Κατόπιν προφορικής αναφοράς μας η κα πρώην Υπερνομάρχης συνεφώνησε στην καθαίρεσή του. Το 2009 συντάξαμε και προσκομίσαμε στο Υπουργείο Πολιτισμού ήτοι στην Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων, αρχιτεκτονική αποτύπωση του χώρου, με αίτημα την καθαίρεση, η οποία και υλοποιήθηκε.
Ο χώρος αργότερα δενδροφυτεύθηκε, από οικολόγους θαμώνες – κατοίκους, πλήν όμως το θέρος του 2010 ο χώρος εκχερσώθηκε, τα δένδρα ατυχώς απομακρύνθηκαν, η έκταση των 150 τετρ.μ. επανασκυροδετήθηκε, το δε υπαίθριο ελλειπτικό τέμενος ή γλυπτό, μαζί με τα κολονοσίδερα του, επανακατασκευάστηκε.
2. Αυθαίρετες επεμβάσεις στο χώρο του πρώην θεάτρου
Αλίκη, σε έκταση 2 στρεμμ. σύμφωνα και μεσχετικές αποφάσεις ΣτΕ.
3. Αφαίρεση βλαστήσεως ¨εν μιά νυκτί¨ και κτιριακές
χρονίζουσες επεκτάσεις
51/2 στρεμμάτων, λόγω παραχώρησης της χρήσεως και όχι
νομής της ΚΕΔ πρός τόν
Πανελλήνιο.Γ.Σ. , με 5 πρωτόκολλα κατεδάφισης απο
την Πολεοδομία και με μη καθαίρεση των αυθαιρεσιών, ως οφείλετο.
4. Επεκτάσεις σε περίπου 1919 τετρ.μ, υπό μορφή διαζωμάτων –
τοιχίων ύψους 1.00 μ. από οπλισμένο σκυρόδεμα
εντός του Π.Α, στόν προαύλιο χώρο του Green Park της
οδού Μαυροματαίων και προφανώς
με αποκλεισμό της κοινοχρησίας.
5. Απόπειρα καταστροφής της βλαστήσεως και δημιουργία σκάμματος
βάθους 1.00μ και σε έκταση 1.00
στρέμματος, πλησίον του αγάλματος της Αθηνάς.
6. Δασικές εκχερσώσεις για την κατασκευή υδάτινων σκυροδετημένων
καναλιών- σκαφών και υπόγειων
αντλιοστασίων από σημαντικό όγκο οπλισμένου σκυροδέματος,
στη θέση των δασικών νησίδων Ροδώνα και
Πλατάνια, σύμφωνα με τα σχέδια μελέτης εφαρμογής της
Ανάπλασης 2008.
7. Αλλαγή χρήσης κεντρικής δασικής πλατείας αποτελούμενη
από φυσικό χλοοτάπητα
και βραχώδες συντριβανάκι , σε σκυροδετημένη σκάφη μπετόν 755 τ.μ. σε βάθος 1.50μ. και με τελική διάστρωση
μαρμαροκυβόλιθων σε έκταση 1.5 στρέμματος.
8. Υπό πρόθεση παραχώρησης δασικής έκτασης 450 τετρ.μ. του Π.Α στόν
Ι.Ναό των Ταξιαρχών, για
πλακοστρώσεις, σύμφωνα με τον φάκελο ανάπλασης του Τοπογραφικού
– Φυτοτεχνικού σχεδίου του 2008.
9. Αφαιρεθείσα περιμετρική βλάστηση – εργασίες
οικοδομικές-χωματουργικές, κατά παράβαση
εγγράφου της Πολεοδομίας Αθηνών
και του ΓΕΔΔ, εκτός ερυθράς εστιγμένης γραμμής στο κτίριο του
Άλσους- πρώην Οικονομίδη.
10. Προσπάθεια ανέγερσης Μουσείου, στη θέση του
μνημείου Τσιγάντε, εντός του Π.Α και
υλοποίηση μελέτης εφαρμογής για εγκατάσταση
κολυμβητηρίου και υπόγειων αποδυτηρίων, που αμφότερες
απορρίφθηκαν από το ΣτΕ.
11. Προσπάθεια ανέγερσης Στρατιωτικού Νοσοκομείου
Αθηνών εντός του Π.Α πλησίον της
περίφραξης, σημερινή θέση Ουζάδικα,
έμπροσθεν των οδών Μπούσγου και Παράσχου, λεωφ.Αλεξάνδρας.
Από το παρελθόν λοιπόν αναφέρεται ότι με τα υπ’
αρ.229/10-12-1902, 196/126/1926 και 133/16-10-1934 ΦΕΚ οι: Βασιλεύς Γεώργιος
Α΄, Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Θεόδωρος Πάγκαλος και ο Υπουργός Γεωργίας
Θεοτόκης, κήρυξαν δασωτέα και αναδασωτέα τη συνολική έκταση, μεριμνώντας για τις σχετικές δαπάνες και τη
συντήρηση των δενδροστοιχιών. { Καίριο το ερώτημα, γιατί η πολιτεία μεριμνά γιά την συντήρηση εν έτει Παγκάλου και σήμερα εν έτει εγγονού Παγκάλου, ¨ουδέν
πράττει¨;;}.
Το
1935, ανατέθηκε στά μέλη του Σωματείου Ελλήνων Γλυπτών, η φιλοτέχνηση των
προτομών των ηρώων του 1821 που κοσμούν τη Λεωφόρο των Ηρώων. ΦΕΚ. 303. 24/12/2003 -Ν. 3208 άρθ. 1 παρ.18 σε συνδυασμό και
με το ΦΕΚ 289 Α.Ν.998 28/29/12.1979. Καίριο και πάλι το ερώτημα, με ποίο ΦΕΚ άραγε προέβησαν κατά την διάρκεια των
εργοληπτικών έργων, στην αθυαίρετη καθαίρεση του υπαίθριου τεμένους ή γλυπτού της κ.Βασσάλου και αυθαίρετη επανακατασκευή του,
ως προαναφέραμε ;;
Ανάλυση
υποστηρικτικών Νόμων.
Σύμφωνα με τόν Ν.3028, άρθρο 1 παρ.1, ΦΕΚ 153 της 28/6/2002, επισημαίνεται ότι η πολιτεία υποχρεούται να προστατεύει την πολιτιστική Κληρονομιά της χώρας
μας, με σκοπό τη διατήρηση της Ιστορικής μνήμης των τωρινών, αλλά και
μελλοντικών γενεών. Το Ελληνικό Κράτος υποχρεούται να μεριμνά προληπτικά και κατασταλτικά (άρθρο 24 του Συντάγματος).
Επειδή εντός του Πεδίου του Αρεως, υπάρχουν ως πολιτιστικά
αγαθά, αλλά και ως πολιτιστική κληρονομιά, αρκετά νεώτερα μνημεία (μετά το
1830), τα οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την Ελευθερία μας ( φυσική
ελευθερία, πνευματική ελευθερία, πολιτιστική ελευθερία ), πιστεύουμε ότι με
βάση τον άνω νόμο, τον οποίο αναλύουμε, αλλά και το σύνολο των υποστηρικτικών αποφάσεων του ΣτΕ και Ευρωπαϊκών Συμβάσεων που παρουσιάζουμε και αναλύουμε με την παρούσα, και σε συνδυασμό με την ανώτατη δύναμη του Σύμπαντος, την ΑΝΑΓΚΗ, στην οποία και οι Θεοί πείθονται, ευελπιστούμε να εκθέσουμε το αίτημα μας, σύμφωνα με το οποίο επιθυμούμε να εντάξετε
το Πεδίον του Άρεως στους χαρακτηρισμένους
μνημειακούς τόπους.
Σύμφωνα με το άρθρο, 2 παρ.δ, του νόμου, απαιτείται και
επιβάλλεται η προστασία των μνημείων του πάρκου μας, λόγω της σοβαρότατης
σημασίας τους στη Λαογραφική, Εθνολογική, Κοινωνική, Ιστορική και Καλλιτεχνική κληρονομιά μας.
Η άνω προστασία πρός τα μνημεία, θα πρέπει να αφορά και να
επικεντρώνεται, όπως ορίζεται στο άρθρο 3, στον εντοπισμό, την καταγραφή, την
μελέτη και τεκμηρίωσή τους, καθώς επίσης και στην αποτροπή της φθοράς από ενδεχόμενους βανδαλισμούς, συνεπώς την αλλοίωση και καταστροφή τους. Η ενδελεχής αποτύπωση και προστασία θα συμβάλει
κυρίως στην ανάδειξή τους, μέσω της διευκόλυνσης στην πρόσβαση και την
επικοινωνία του κοινού με αυτά, ούτως ώστε να διαμορφώνεται η απαιτούμενη
ευαισθητοποίηση, παιδεία και αισθητική αγωγή των πολιτών. Σύμφωνα με το άρθρο 4 του νόμου, δικαίως θα πρέπει τα μνημεία να αποτυπώνονται, να καταγράφονται και να τεκμηριώνονται στο διατηρηθέν
Εθνικό Αρχείο Μνημείων, που ελπίζουμε ότι τηρείται στο Υπουργείο Πολιτισμού. Σύμφωνα με το άρθρο 6 παρ.2, τα ακίνητα μνημεία του πάρκου μας θα πρέπει να περιβάλλονται από κατάλληλο χώρο, ο οποίος θα συμφωνεί και θα ανταποκρίνεται στον χαρακτήρα των μνημείων.
Σχόλια
Θεωρούμε σχετικά πετυχημένη και ενδεδειγμένη την χωροθέτηση
– διάταξη και ένταξη των μνημείων εντός της έκτασης του Π.Α και έχουμε να υποβάλουμε τις ανάλογες διευκρινίσεις και παρατηρήσεις μας. Πάνω
από όλα τυγχάνει ευρέως γνωστό π.χ. ότι παγκοσμίου φήμης κορυφαίοι αρχιτέκτονες, ανέδειξαν στο παρελθόν τα αριστουργήματά τους, εμπνευσμένοι και υποστηριζόμενοι από το φυσικό περιβάλλον, έτσι και εμείς μολονότι απορούμε για την συμμετοχή σε οικοδομικές
επεμβάσεις σε χαρακτηρισμένες δασικές εκτάσεις, των αρχιτεκτόνων και πολιτικών μηχανικών, αδιαμφισβήτητα επιθυμούμε την διατήρηση προσεγμένου πρασίνου, δηλαδή ασφράγιστης δασικής γης
που οφείλει να υποδέχεται την ανάλογη βλάστηση γύρω από τα μνημεία. Και τούτο διότι θεωρούμε ότι κατ΄αυτόν τον τρόπο διευκολύνεται η απαιτούμενη γαλήνια αυτοσυγκέντρωση και ψυχική διάθεση,
αλλά και η αισιοδοξία που τρέφεται στην ψυχή του επισκέπτη και χρήστη, με
την ενατένιση, αφενός του γαλάζιου ουρανού ( αισιόδοξο χρώμα ), αλλά και αφετέρου με το πράσινο της βλάστησης ( χρώμα
ισορροπίας ). Πιστεύουμε ακράδαντα ότι η γνωστή λεωφόρος των προτομών, με τους Ηρωες του 21, απαραίτητη ως οδικός άξονας, ήδη αναδεικνύεται και θα πρέπει να συνεχίσει να αναδεικνύεται, αφενός με ¨υψηλής ποιότητας υλικά
προδιαγραφών επίστρωσης των οδών,¨ ήτοι με υλικά φιλικότερα προς το περιβάλλον και τα μαρμάρινα αγάλματα και αφετέρου
με πλουσιότερη βλάστηση, ειδικά
φροντισμένη από κηπουρούς, ούτως ώστε να προβάλλεται το ιστορικό, μνημειακό ύφος.
Σύμφωνα με το άρθρο 10 παρ.1 του επίσης ιδίου νόμου και σε
συνδιασμό με την παρ.7 και 8, απαγορεύονται
ενέργειες βλαπτικές οι οποίες είναι δυνατόν να επιφέρουν και να θίξουν, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο και να συμβάλουν στην υποβάθμιση των ακίνητων μνημείων με την τοποθέτηση εγκαταστάσεων που ενδεχομένως
θα μπορούσαν να αναπτυχθούν, ή ακόμη άλλων δραστηριοτήτων
μη εναρμονιζομένων με το ύφος των μνημείων και σε καμμία δε περίπτωση δεν πρέπει να επιτρέπεται η αλλαγή χρήσης του μνημείου. Σε τούτο συνηγορεί και το άρθρο 56 παρ.1 του Ν.3028 περί φθοράς πολιτιστικών αγαθών εντός ανοικτού – κοινόχρηστου δημοσίου χώρου.
Τα αναφέρουμε αυτά, καθότι στον περιβάλλοντα χώρο της
προτομής του Νότη Μπότσαρη, πλησίον του Green Park και σε απόσταση ολίγων μέτρων, διαβλέπουμε ότι στο μέλλον θα υπάρξει εξαιρετικά θορυβώδης όχληση ( καθότι σύμφωνα με τα ήδη προταθέντα σχέδια ανάπλασης του 2008 και τις υλοποιηθείσες κατασκευές με διαζώματα και τοιχία
περίφραξης από οπλισμένο σκυρόδεμα στον προαύλιο χώρο, καθώς και με
δηλώσεις της πρώην Υπερνομάρχου, παρουσία μας, ενώπιον του Υπερνομαρχιακού Συμμβουλίου, ο συγκεκριμένος περιβάλλων χώρος της
δασικής έκτασης, μαζί με το ελλειπτικό κτίριο έχει ήδη ενοικιαστεί σε ιδιώτη ).
Συνεπώς προβλέπεται συνωστισμός και επέλαση των θαμώνων του άνω κέντρου και ιδιαίτερα τις μεταμεσονύκτιες ώρες και είναι ηλίου φαεινότερο, ότι οι ατυχώς
ευρισκόμενοι σε κατάσταση μέθης, είναι αναμενόμενο, ότι δεν θα συμπεριφερθούν σωστά μπροστά στον μαρμάρινο όγκο που θα τους φράζει τον δρόμο, ευρισκόμενοι σε
κατάσταση πολλαπλών ΕΞΑΡΣΕΩΝ.
Σύμφωνα λοιπόν με τις άνω παραγράφους και πιο συγκεκριμένα
με την παρ.7 απαιτείται να επιβληθούν
περιορισμοί όσον αφορά την χρήση και λειτουργία του περιβάλλοντος χώρου της
προτομής του οπλαρχηγού Νότη Μπότσαρη, σύμφωνα δε με την παρ. 8 θα ήταν δυνατόν να επιβληθεί και ειδικός όρος
χρήσεων του προαύλιου χώρου του Green Park, αλλά και γιατί όχι η αποτροπή δημιουργίας νυκτερινών κέντρων διασκεδάσεως ( 350μ από τόν Αρχαιολογικό Μουσείο των Αθηνών) ( και άρθρο 10.παρ.1 ). Νυκτερινό κέντρο που φημολογείται ότι πρόκειται να εγκατασταθεί πλησίον της ιεράς για μας τους Έλληνες προτομής του Νότη Μπότσαρη, ο οποίος ως οπλαρχηγός ήταν και παραμένει ένας από τους καθοδηγητές
και πρωτεργάτες της Επαναστάσεως του 21.
Σύμφωνα με το άρθρο 40 παρ.1 του νόμου και εφόσον τεκμηριωθεί ο μνημειακός χαρακτήρας ενός μνημείου, η άνω παράγραφος το προστατεύει, το αναδεικνύει και ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΕΙ ΤΟΝ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΑ ΧΩΡΟ κατά τέτοιο τρόπο, ώστε η χρήση του να αποσκοπεί στην ανάδειξη, προστασία, προσβασιμότητα και αυθεντικότητά του, στην διατήρηση της υλικής υπόστασής του, καθώς και στη φιλόξενη υποδοχή
του χρήστη. Επικουρικά στην παρ.4 του άρθρου 40 του ιδίου νόμου, τίθενται
ειδικότεροι κανόνες για να τηρηθούν τα παραπάνω της παρ.1, πάντα με απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού, ούτως ώστε να πραγματοποιηθεί η καταγραφή, αποτύπωση, τεκμηρίωση, τοπογράφηση των μνημείων και κατάρτιση των σχετικών αρχιτεκτονικών δομοστατικών και διαγνωστικών μελετών, αλλά
και μελέτες συντήρησης, προστασίας, ανάδειξης, διαχείρισης και ολοκληρωμένης
χρήσης των μνημείων κ.λ.π.
Στο σημείο αυτό θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε την ΥΠΑΡΞΗ ενός Ιερού, κατά την άποψη μας, Μνημείου, του αγάλματος της Αθηνάς, πλησίον της Λεωφ. Αλεξάνδρας. Το συγκεκριμένο μνημείο ανεγέρθη προς τιμήν των πεσόντων στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο Νεοζηλανδών και Αυστραλών, οι οποίοι θυσιάστηκαν για την σωτηρία των Ελλήνων.
Θεωρούμε ντροπή το άνω μνημείο να μην έχει καταγραφεί, τεκμηριωθεί και τελικά επισημοποιηθεί, διότι αν γινόταν αυτό, θα εφαρμοζόταν επιτέλους ο Ποινικός Κώδικας, ούτως ώστε να είναι δυνατή η άσκηση ποινικής διώξεως προς τους παρανομούντες που συστηματικά το βανδαλίζουν. Εξάλλου για μας τους Αθηναίους, με ευρύτερα ενδιαφέροντα, εντρυφούντες εις τα αρχαιοελληνικά, η Θεά Αθηνά είναι
το σύμβολο της πόλης μας αλλά και του πνεύματος το οποίο η ίδια συμβολίζει,
δηλαδή της σοφίας των γραμμάτων και τεχνών
(που άλλωστε αυτό επιδιώκουμε, την μετατροπή της Αθήνας σε μία
πρωτεύουσα των γραμμάτων και των επιστημών ).
Σχόλια επί του άρθρου 1 του Ν. 1469/1950
(ΦEK 169/Α’/7.8.1950) όλες οι παράγραφοι: Στην παρ.1, ορίζεται ότι αναφορικά με τα Νεώτερα μνημεία, μετά το 1830, τα οποία χαρακτηρίστηκαν ως έργα τέχνης και επισημάνθηκαν ως «ιδιαιτέρου φυσικού
κάλλους», απαγορεύεται στον περίγυρό τους οποιαδήποτε επέμβαση, διαμόρφωση ή κατασκευή μή αρμόζουσα εις τόν ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους χαρακτήρα του
μνημείου, μετά του περιβάλλοντος χώρου.
Επισημάνσεις.
Σχετικά με τα μνημεία εντός του περιβόλου της Εκκλησίας των Ταξιαρχών ( δηλαδή Τάφος του Υψηλάντη, Μνημείο Ιερολοχιτών, Δρακούλη και Σούτσου, Μνημείο Λοχαγού Βαρατάση και Μνημείο Υπολοχαγού Πρατίδη ), θεωρούμε ότι πλήττοντα βάναυσα, όταν εν αντιθέσει με το επίσημο έγγραφο του κ.Δασάρχη με
αρ.πρωτ.1852/28-8-2008, κοινοποιηθέν και στην αρμόδια πρώην Υπερνομαρχία,
καθημερινά και ειδικότερα κάθε Σαββατοκύριακο, σε ώρες ανάπαυλας των επισκεπτών που επιθυμούν ανενόχλητα να τα απολαμβάνουν και να τα θαυμάζουν, δημιουργείται μια κατάσταση αδιαχώρητου, καθόλου ευρωπαϊκά πολιτισμένη και μη αρμόζουσα για τέτοιου μεγέθους
ιστορικά μνημεία, η οποία πολύ απλά μας θυμίζει ράμπα πολυσύχναστου «πάρκινγκ» οχημάτων, με όλα τα αρνητικά από πλευράς δημόσιας ασφάλειας που μπορεί να συνεπάγεται. Η όλη αυτή διαμορφωθείσα κατάσταση είναι δεδομένο ότι στο μέλλον θα επιδεινωθεί, εάν συνυπολογήσουμε ότι σύμφωνα με τα σχέδια του φακέλου Ανάπλασης 2008 και τις προθέσεις της πρώην Υπερνομαρχίας, ήταν και η παραχώρηση πρόσθετης δασικής έκτασης του Πεδίου του Αρεως
επιφάνειας 450 τετρ.μ. για πλακόστρωση στον ήδη πλακοστρωμένο περίβολο του Ιερού Ναού των Ταξιαρχών.
Σύμφωνα και με την υπάρχουσα Νομολογία, δρούν
ενισχυτικά και οι κάτωθι αποφάσεις
2760/1994 παρ.10.
ΣτΕ
Σύμφωνα με την ανάλυση που αποτυπώνει το Δικαστήριο,
αναφορικά με το άρθρο 24 του
Συντάγματος, αποφαίνεται ότι η πολιτεία έχει απόλυτη υποχρέωση να προστατεύει το φυσικό περιβάλλον και να λαμβάνει προληπτικά και κατασταλτικά μέτρα για την διαφύλαξή του. Το Δικαστήριο θεωρεί ότι θεσπίζεται η θεμελιώδης αρχή της πρόληψης των βλαβών του φυσικού
περιβάλλοντος, χάριν της οικολογικής ισορροπίας, ούτως ώστε ΜΟΝΟΝ η Βιώσιμη Ανάπτυξη – “sustainable development” – διατηρησιμότητας( δηλαδή εκείνη η οποία δέν επιφέρει βλάβη στο περιβάλλον και αποτελεί την σύγχρονη εκδοχή της κλασική έννοιας του μέτρου ), να είναι επιτρεπτή απο το Σύνταγμα. Συνεχίζοντας το Δικαστήριο απεφάνθη, ότι κάθε κατασκευή δημοσίου έργου δεν μπορεί να
γίνεται αποδεκτή, εάν δεν πραγματοποιείται με περίσκεψη και πλήρη επιστημονική έρευνα όλων των επιπτώσεων στο περιβάλλον, επειδή, έχοντας άμεση επίδραση στο φυσικό περιβάλλον μπορεί να αποτελέσει μέγιστο κίνδυνο σοβαρής αλλοίωσης ή ακόμη και ανεπανόρθωτης καταστροφής του.
Ιδιαίτερα στην παρ.2, αξιοποιώντας τον Νόμο 1650/1986,
απαιτείται να υπάρχουν προϋποθέσεις στην διαδικασία για την έγκριση
εγκαταστάσεων, δραστηριοτήτων ή εκτέλεσης έργων, απο τα οποία απειλούνται
δυσμενείς επιπτώσεις στο περιβάλλον.
Σχόλια
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει και ο Δικηγόρος Δ.Ν. Αντ.Σηφάκης σχετικά με την Αρχή της Προφύλαξης στο Διεθνές Δίκαιο σελ.56 1-2/2000, Νόμος & Φύση, μέτρα όπως η Οδηγία για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων Δημοσίων & Ιδιωτικών έργων στο Περιβάλλον, Οδηγία
85/337/ΕΟΚ 27/6/85, όπως τροποποιήθηκε από την 97/11, δέν βασίζονται στην αρχή της προφύλαξης, αλλά στην αρχή της πρόληψης, αφού
οι λογικές επιπτώσεις των έργων που καλύπτει η οδηγία, είναι λίγο πολύ
προβλέψιμες. Διευκρινίζει δε, ότι η αρχή της πρόληψης ενεργοποιείται, όταν είναι γνωστό ότι μια συγκεκριμένη δραστηριότητα έχει δυσμενείς επιπτώσεις στο περιβάλλον και στην δημόσια υγεία, όπως π.χ. οι προαναφερθείσες οικοδομικές
επεμβάσεις συνολικού όγκου Beton Arme πλέον
των 6000 κυβ.μέτρων { Αναλυτικές επιμετρήσεις & Ψηφιακές φωτό των έργων } και με το ¼ της δασικής απομείωσης της βλαστήσεως, λόγω του σημαντικού όγκου των οικοδομικών επεμβάσεων στην ούτως ή άλλως περιορισμένη
έκταση των 235 στρεμμάτων του Π.Α.
Συνεπώς, σύμφωνα με τα ώς άνω θεωρούμε ως παγιωμένη
γνώμη, ότι οφειλόταν να μην είχε προ πολλού δοθεί έγκριση σχετικά με την δραστηριότητα του υπό πρόθεση λειτουργίας
νυκτερινού κέντρου Green Park, λόγω των δυσμενών επιπτώσεων που μπορεί να
επιφέρει εις τον περιβάλλοντα χώρο της προτομής του μνημείου του Νότη Μπότσαρη και όχι μόνον.
1100/2005
παρ.7. ΣτΕ
Εκτός λοιπόν από το άρθρο 24 του Συντάγματος, το Δικαστήριο
θεωρεί την διατήρηση των πολιτιστικών
στοιχείων επιβεβλημένη, διότι συνιστούν την πολιτιστική κληρονομιά της
χώρας, δηλαδή όπως αναλύει στην παρ. 8, η προστασία αυτή του κράτους έχει ως σκοπό την διατήρηση της ιστορικής μνήμης χάριν
της παρούσας και των μελλοντικών γενεών.
Κατόπιν τούτου με δική μας προτροπή και επωφελούμενοι της
παρούσης, προτείνουμε στην πολιτεία και τα αρμόδια όργανα να εντοπίσουν και να καταγράψουν τα περιγραφέντα μνημεία και εισηγούμαστε στο Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων να χαρακτηρίσει τα εξής Μνημεία ως Νεώτερα Μνημεία του Πεδίου του Άρεως:
Α) Προτομή του Νότη Μπότσαρη πλησίον του Green Park και της οδού Μαυροματαίων.
Β) Τις προτομές εκατέρωθεν του άξονα της Λεωφόρου Ηρώων του
Πεδίου του Αρεως.
Γ) Το γλυπτό μνημείο του Υψηλάντη και τον αντίστοιχο τάφο
του, κάτωθεν του μνημείου, έμπροσθεν του Ι.Ναού των Ταξιαρχών. Δηλαδή
γνωστοποιούμε στο σεβαστό Συμβούλιό σας, ότι ο Ναός των Ταξιαρχών ανεγέρθη πριν από δεκαετίες ως παρεκκλήσι, το οποίο είχε αρχικά το ήμισυ του σημερινού
μεγέθους – όγκου του, προορισμένο για την δοξολογία του νεκρού Υψηλάντη, ο οποίος θυσιάστηκε για το Έθνος και τον πολιτισμό των Ελλήνων.
Δ) Σχετικά με τα υπόλοιπα μνημεία εκατέρωθεν του προαύλιου
χώρου, Μνημείο Ιερολοχιτών, Δρακούλη και Σούτσου, Μνημείο Λοχαγού Βαρατάση και Μνημείο Υπολοχαγού Πρατίδη, ισχύουν τα αυτά.
Επειδή όπως αναφέρεται εις την παρ.8 «Ως πολιτιστικά αγαθά νοούνται οι μαρτυρίες της ύπαρξης και της ατομικής και συλλογικής δραστηριότητας του ανθρώπου» και επειδή τα ανωτέρω περιγραφέντα
μνημεία, όντως αποτελούν μαρτυρίες της ύπαρξης και της ατομικής και συλλογικής δραστηριότητας του ανθρώπου, ζητούμε να τα εντάξετε και να τα χαρακτηρίσετε ως
«Νεώτερα Μνημεία μετά το 1830».
Στην αυτή παρ. 8 και εδάφιο 9, συνηγορούν και η Διεθνής
Σύμβαση της Γρανάδας του έτους 1985, που κυρώθηκε με τον Νόμο 2039/1992 (Α΄61) καθότι τα εν λόγω μνημεία θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και ως Αρχιτεκτονική Κληρονομιά, εφόσον είναι κατασκευές ιδιαίτερα σημαντικές, λόγω του ιστορικού, καλλιτεχνικού
και κοινωνικού ενδιαφέροντος.
Αναφορικά με το άγαλμα της Αθηνάς, πλησίον της λεωφ.Αλεξάνδρας μετά του
Λέοντος και μετά του βάθρου του, στην παρ.9 το άνω μνημείο συγκροτεί αναγκαίο
παράγοντα για την διατήρηση της Ιστορικής μνήμης και Ιστορικής συνέχειας, αλλά επιπροσθέτως συνιστά ουσιώδες στοιχείο
της πολιτιστικής κληρονομιάς, η οποία αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας και
είναι σαφές ότι σύμφωνα με το άρθρο 24 παρ.1 του Συντάγματος αποτελεί ευθύνη
και δικαίωμα του καθενός, καθότι είναι έννομο αγαθόν, του οποίου η διαφύλαξη
αποτελεί υποχρέωση της Διοικήσεως, κατά ρητή συνταγματική επιταγή.
N.2508/97. Άρθρο 1 παρ.α εδαφ.γ.
Συνιστά – διατάσει αναβάθμιση περιβάλλοντος. εδαφ.δ. Διατάσει την προστασία – ανάδειξη και περιβαλλοντική αναβάθμιση των χώρων πρασίνου-κέντρων πόλεων καθώς και των στοιχείων του φυσικού-ιστορικού
και πολιτιστικού περιβάλλοντος των πόλεων.
N.2508/97.κεφ.Β.άρθρο 8 παρ.1:
αναφέρεται ότι …..κάθε Ανάπλαση θα πρέπει να βελτιώνει «προς το βέλτιστον» ( και ουχί να υποβαθμίζει ), την προστασία και ανάδειξη των πολιτιστικών – ιστορικών – μορφολογικών Αισθητικών στοιχείων της περιοχής.
άρθρο.2: Επίσης, η
οικιστική οργάνωση και ο πολεοδομικός σχεδιασμός πρέπει να είναι σύμφωνοι με τους όρους προστασίας του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος.
άρθρο.3. Η οικιστική οργάνωση και ο
πολεοδομικός σχεδιασμός πραγματοποιούνται σε δύο επίπεδα. Στο πρώτο επίπεδο
περιλαμβάνονται: α) το ρυθμιστικό σχέδιο και πρόγραμμα προστασίας περιβάλλοντος (Ρ.Σ.).: Δηλαδή προτεραιότητα δίδεται στο πρόγραμμα προστασίας περιβάλλοντος και κατόπιν ακολουθούν….οι υπόλοιποι σχεδιασμοί.
2540/2005 του ΣτΕ Σχόλια Είς την παρ.7 αναδεικνύεται από το Δικαστήριο η συμπεριφορά της πολιτείας για επεμβάσεις πλησίον μνημείων. Και συγκεκριμένα «κάθε επέμβαση πλησίον μνημείου πρέπει κατ αρχήν να αποβλέπει εις την προστασία και ανάδειξη αυτού», να ενεργείται δε εν όψει των ιδιαιτέρων χαρακτηριστικών και του είδους του μνημείου και επί τη βάσει των δεδομένων της επιστήμης, απαγορευμένων επεμβάσεων και χρήσεων μη συμβατών προς την κατά προορισμό χρήση του μνημείου. Οι πράξεις δε των αρμοδίων οργάνων της Διοικήσεως, με τις οποίες επιτρέπεται η εκτέλεση έργων ή εργασιών πλησίον μνημείου, πρέπει να είναι ειδικώς αιτιολογημένες ως προς την κρίση, ότι με τα έργα ή τις εργασίες αυτές, προστατεύεται, αναδεικνύεται, ή πάντως δέν παραβλάπτεται ουσιωδώς το μνημείο, ούτε ο περιβάλλων χώρος του. Για παράδειγμα αναφέρεται ότι οι επεμβάσεις των διαδρόμων
κατάθεσης στεφάνων εκατέρωθεν και μπροστά από τα αγάλματα των Ηρώων, κατασκευάστηκαν από οπλισμένα σκυροδέματα
σημαντικού πάχους και όχι από οικολογικά και ή πορώδη υλικά.
Όπως προκύπτει από την νομολογία του Δικαστηρίου: Από
τις διατάξεις αυτές συνάγεται ότι τα συμβαλλόμενα στην ανωτέρω Διεθνή Σύμβαση μέρη αναλαμβάνουν την υποχρέωση να λαμβάνουν θετικά μέτρα, που αποσκοπούν στη βελτίωση της ποιότητος του περιβάλλοντος στα ακίνητα μνημεία χώρου, και να απέχουν από κάθε ενέργεια που βλάπτει αμέσως ή εμμέσως το μνημείο ή το αρχιτεκτονικό σύνολο ή τον περιβάλλοντα χώρο τους. Κατά την έννοια δε των αυτών διατάξεων δεν είναι επιτρεπτή η καταστροφή στοιχείων τα οποία είναι ιδιαιτέρως σημαντικά για τη διατήρηση της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς καθώς και επέμβαση, η οποία συνεπάγεται τη μεταβολή του πολεοδομικού ιστού αρχιτεκτονικού συνόλου, ή την άρση της φυσιογνωμίας ή τη διάρρηξη της ομοιογένειας ορισμένου τόπου» (Σ.τ.Ε.1587/2010. Πρβλ. Σ.τ.Ε. 669/2010, 2338/2009, 1652/2009, 3852/2006, 2540/2002).
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ
Πιστεύουμε ότι:
α) Ο περιβάλλων χώρος της προτομής του Νότη Μπότσαρη, ουδόλως αναδεικνύεται και προστατεύεται, αντιθέτως βλάπτεται ουσιωδώς, καθώς η χρήση του είναι ασύμβατη προς την κατά προορισμό
χρήση του μνημείου. Αναρωτιόμαστε λοιπόν σχετικά με την εν λόγω προτομή, πώς προστατεύεται, αναδεικνύεται και δεν παραβλάπτεται ουσιωδώς το μνημείο, αλλά και ο περιβάλλων χώρος του με
την υπό πρόθεση δημιουργία νυκτερινού κέντρου, αφού σύμφωνα με την άνω παρ. της αποφάσεως απαιτείται για
κάθε επέμβαση πλησίον μνημείου και του περιβάλλοντος χώρου, να υπάρχει ειδική αιτιολόγηση ως πρός την κρίση, ότι με τα έργα και τις συγκεκριμένες εργασίες, προστατεύεται, αναδεικνύεται, ή πάντως δέν παραβλάπτεται ουσιωδώς
το μνημείο, ούτε ο περιβάλλων χώρος του.
β ) Εις τον περιβάλλοντα χώρο του μνημείου του Υψηλάντη επισημαίνουμε ότι
αναιρείται η κατά προορισμό χρήση του, όταν
πραγματοποιούνται σταθμεύσεις οχημάτων και κατά καιρούς τοποθέτηση λυόμενων εγκαταστάσεων για τελετές.
γ) Αναφορικά με το άγαλμα της Αθηνάς, καθώς και με το σύνολο του βάθρου και περιβάλλοντος χώρου, όχι μόνον δεν
αναδεικνύεται το άγαλμα, αλλά και παραβλάπτεται διότι δεν προστατεύεται. Κατόπιν τούτου προτείνουμε την περίφραξη του άνω μνημείου με ειδικό φυτό
(πυράκανθο),ώστε να εμποδιστούν οι γνωστοί βανδαλισμοί (αρχείο φωτό).
Εις την παρ.8 της
2540/2005 αποφάσεως του ΣτΕ αναλύεται η Διεθνής Σύμβασις της Γρανάδας, που κυρώθηκε με το άρθρο 1 του ν.2039/1992 (Ά 61) , στην οποία διατυπώνεται και ορίζεται ότι πρέπει να προστατεύονται τα μνημεία {το σύνολο αυτών που
περιγράψαμε πιο πριν}, δηλαδή κάθε κατασκευή ιδιαίτερα σημαντική, λόγω του
ιστορικού, καλλιτεχνικού, κοινωνικού της ενδιαφέροντος, συμπεριλαμβανομένων και των εγκαταστάσεων ή διακοσμητικών στοιχείων που αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα τους να βρίσκεται σε συνάφεια μεταξύ τους, ούτως ώστε να σχηματίζονται
ενότητες, που να μπορούν να οριοθετηθούν τοπογραφικά. Συγχρόνως και στον περιβάλλοντα χώρο και στο εσωτερικό των αρχιτεκτονικών συνόλων, κάθε συμβαλλόμενος, (εννοεί το Ελληνικό Κράτος ), υποχρεώνεται να λάμβάνει μέτρα που θα αποσκοπούν στην ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ. Το Δικαστήριο συνάγει
ότι τα συμβαλλόμενα στην ανωτέρω Διεθνή Σύμβαση μέρη, (εννοεί το Ελληνικό
Κράτος ), ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΝΑ
ΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΘΕΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ, που αποσκοπούν στη βελτίωση της ποιότητας του χώρου που περιβάλλει τα μνημεία και να ΑΠΕΧΟΥΝ από κάθε ενέργεια που βλάπτει αμέσως ή εμμέσως το μνημείο ή το (άνω περιγραφέν) αρχιτεκτονικό σύνολο ή τον περιβάλλοντα χώρο τους.
Στην παρ.9, το Δικαστήριο αποφαίνεται ότι ο χαρακτηρισμός ακινήτου μνημείου είναι δυνατόν να αφορά και τις χρήσεις που είναι σύμφωνες με τον χαρακτήρα του ως μνημείου, καθώς και τον περιβάλλοντα χώρο ή στοιχεία αυτού και για τον χαρακτηρισμό αυτόν, καθώς και για την διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου, απαιτείται να διενεργείται μελέτη η οποία οφείλει την έγκριση από την υπηρεσία και από το Συμβούλιό σας.
ΕΣΤΙΑΣΕΙΣ
Εκφράζοντας τα σχετικά σχόλια μας, για την παρ.8 και 9, έχουμε να υπενθυμίσουμε τα εξής:
Εντός του περιβόλου του Ι.Ναού των Ταξιαρχών, υπάρχουν τα μνημεία που
ήδη προαναφέραμε: Μνημείο Ιερολοχιτών Δρακούλη και Σούτσου – Μνημείο Λοχαγού Βαρατάση
– Μνημείο Υπολοχαγού Πραΐδη, καθώς φυσικά και ο τάφος του Υψηλάντη, των οποίων η θέα και αισθητική απόλαυση παρεμποδίζεται από τα άνω της φυσικής στάθμης του εδάφους αυθαίρετα και ακαλαίσθητα οικοδομικά κτίσματα αποθηκών, όπου ως αναφέρεται (σύμφωνα με το υπ.αρ.φύλλο ¨4¨τεύχος 4ο
της 10/1/73 της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως, του Βασιλείου της Ελλάδος, σε άρθρο ΜΟΝΟΝ υπ.αρ.4 Πολεοδομία & Βασιλικά
Διατάγματα ), αναφέρεται ότι η ανώτατη στάθμη επικάλυψης των ως άνω
ανεγερθησομένων υπογείων – αποθήκης, αφοδευτηρίου του Ι.Ναού, όπως προκύπτει και από αεροφωτογραφίες, ανεγέρθηκαν μεταγενέστερα, εις ουδέν σημείον αυτών επιτρέπεται να υπέρκεινται της φυσικής στάθμης
του εδάφους που μέχρι σήμερον παραμένουν και αποτυπώνονται στα αρχιτεκτονικά σχέδια της Μελέτης Αναπλάσεως του 2008 του Πεδίου του Άρεως. Τα συγκεκριμένα αυθαίρετα, χαρακτηρίζονται απο διαφορετική αρχιτεκτονική τυπολογία – μορφολογία, δομική
συνάφεια των υλικών και συνεπώς με την παρουσία τους αναιρείται,
σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα, ο προορισμός τους και κυρίως βρίσκονται σε αντίθεση με τα ανωτέρω αναφερθέντα άρθρα του Συντάγματος, της Διεθνούς Σύμβασης της Γρανάδας, του άρθρου 1ου του ν. 2039/1992 (Ά 61), του άνω αναφερθέντος σκεπτικού του Δικαστηρίου, καθώς και με το άρθρο 1 παρ.1 και παρ.2 του ν.169/7-8-1950, καθώς και με τα άρθρα 1-2-3-4-6-10-16-20 παρ.6-40 παρ.1 και 50 παρ.2 και παρ.6 – 66-67-73 παρ.14 εδαφ.14.
Βασική πρόταση κήρυξης του Πεδίου του Άρεως ως διατηρητέου Άλσους– Μνημείου.
Για να ανοίξει ο δρόμος για την σωστή και σίγουρη
αποκατάσταση του Άλσους του Π.Α. και ουσιαστικά για να διασφαλιστεί κάθε σημερινή ή και μελλοντική, άτυπη δασική συρρίκνωση, μείωση της
κοινοχρησίας, παρέμβαση και αλλοίωση από οποιονδήποτε, θα πρέπει να κηρυχθεί άμεσα από το Υπουργείο Πολιτισμού το Άλσος του
Π.Α. ως Διατηρητέο Μνημείο, στην συνέχεια να είναι πλέον στην αρμοδιότητα
της Περιφέρειας, η οποία θα παρέμβει για την πλήρη αποκατάσταση – διατήρηση,
όποτε τούτο χρειάζεται. Προτείνουμε δε για την ευρύτερη ανάδειξη – αναβάθμιση του κέντρου
της πρωτεύουσας των Αθηνών, καθώς και του ιδίου του πάρκου, ως μνημειακού συνόλου, την διασύνδεσή του με το
συγκρότημα του Αρχαιολογικού Μουσείου των Αθηνών που γειτνιάζει σε εκτιμούμενη απόσταση 350μ., προσβασιμότητα που είναι δεδομένο ότι θα βρεί την θετική ανταπόκριση από το σύνολο των ιδιοκτητών των ακινήτων και είναι δυνατόν να επιτευχθεί μέσω της πεζοδρομήσεως
μιας εκ των καθέτων παρόδων της Λεωφόρου Αλεξάνδρας πλησίον του Park Hotel, που συνδέουν τους δύο μνημειακούς τόπους.
Η σχετική μελέτη με τις προτάσεις , τις ενδεχόμενες
τροποποιήσεις, προσθήκες και παρεμβάσεις, θα υπόκειται φυσικά, σύμφωνα με τον Νόμο, στην έγκριση και τον έλεγχο των αρμοδίων υπηρεσιών του ΥΠΠΟ.
Με εκτίμηση οι Θαμώνες – Κάτοικοι
http://kyameftopedioareos.blogspot.com
Μαρκαράς Πολύκαρπος Αρχ.Μηχ
Παρασχάκης Γεώργιος Δικαστικός
Επιμελητής
Παπαχρυσάνθου Έρση, διερμηνεύς συνεδρίων
pol's space "Terribilis est locus iste" 